Jest to brazylijska sztuka walki, a właściwie sport walki, który wywodzi się od swojego japońskiego pierwowzoru i wykorzystuje techniki charakterystyczne dla zapasów, a też judo. Prezentowana sztuka jest nastawiona przede wszystkim na starcie w parterze.
Tradycyjne jiu-jitsu to sztuka walki, która służyła nie tylko do samoobrony. Zadaniem technik stosowanych w ramach tej sztuki było zniszczenie rywala oraz maksymalne ograniczenie jego możliwości kontrataku. W przypadku japońskiego pierwowzoru nie istniało coś takiego jak techniki zakazane. Jiu-jitsu tradycyjne obejmowało techniki, takie jak chwyty, rzuty, trzymania, dźwignie, duszenia, uderzenia, kopnięcia i atakowy na punkty witalne. Główną zasadą wszystkich systemów jiu-jitsu jest ustępliwość, która jest w stanie pokonać twardą siłę. Oznacza to, że słabszy musi ustąpić rywalowi, dać się popchnąć lub pociągnąć, tak aby zniwelować jego przewagę. Dodatkowo walka nastawiona jest na osiągnięcie maksymalnej skuteczności przy minimalnym wysiłku. Historia brazylijskiego jiu-jitsu (BJJ) Jiu-jitsu w odmianie brazylijskiej pochodzi od Jigoro Kano, który był sławnym mistrzem judo. Mistrz ten startował też w profesjonalnych turniejach zapaśniczych w wielu różnych krajach. Osiedlił się on w Brazylii, gdzie w 1919 roku uczył Carlosa Gracie stylu, który nazywał jiu-jitsu. Była to mieszanka judo i innych styli. Carlos otworzył pierwszą brazylijską szkołę jiu-jitsu w 1924 roku. Później sztuki tej uczył się brat Carlosa Helio i jego synowie. Rodzina Gracie i ich dyscyplina sportu zdobyła szerokie uznanie na całym świecie. W związku z tym BJJ jest też często określane mianem Gracie jiu-jitsu. Niektóre techniki (głównie związane z starciem w parterze) są wykorzystywane w bojowym systemie starcia wręcz stosowanym w armii amerykańskiej. Charakterystyka brazylijskiego jiu-jitsu Jiu-jitsu w wersji brazylijskiej jest wszechstronnym systemem starcia wręcz. Obejmuje on pojedynek w stójce, zwarciu i parterze. Podstawowe dwie formuły to pojedynek w gi (kimono) i bez gi (formuła starcia na chwyty i techniki kończące). pojedynek w ramach brazylijskiego jiu-jitsu koncentruje się na walce z jednym rywalem. zawodnik ma za zadanie przejęcie kontroli nad Rywalem poprzez zadanie mu bólu, który jest kontrolowany w ramach dźwigni. Pokonać można także rywala poprzez pozbawienie go przytomności w ramach duszenia. Obie techniki mogą też doprowadzić do zmuszenia rywala do poddania się. W standardowym brazylijskim jiu-jitsu stosuje się wiele różnych chwytów i dźwigni, jednak nie są wykorzystywane ciosy. Jeśliby chodzi o uderzenia to są one ćwiczone przez wojowników mieszanych sztuk walki, którzy muszą wykazywać się dużą wszechstronnością (Royce Gracie wygrywał inaugurcyjne turnieje UFC). Jeśli chodzi o treningi oraz szkolenia to osoby uczące się mają dojście do różnokolorowych pasów oznaczających ich stopień zaawansowania. Tak jak w przypadku wielu japońskich sztuk, stopnie te posiadają nie tylko wartość informacyjną, ale również motywacyjną dla uczniów.
0 Komentarze
Odpowiedz |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
października 2016
Categories |